έχουν μείνει μόνο λίγες μέρες ...την Τετάρτη φεύγω από εδώ...τώρα που είναι Θεού χαρά εδώ...δεν πέρασα και λίγα ...2 χρόνια της ζωής μου..δεν θα έλεγα ότι ήταν από τα πιο δημιουργικά..καθόλου..μου έχουν στερέψει ιδέες...ένας τόσο γόνιμος τόπος..για μένα και για τη ζωή μου ήταν αρκετά στάσιμος. Βέβαια έκανα καινούργιες γνωριμίες..καινούργιες εμπειρίες..καλές, κακές, δύσκολες έως πολύ δύσκολες.
Όμως τώρα που βλέπω τα πράγματα μου να μαζεύονται σιγά σιγά και τις άδειες κούτες που σήμερα βράδυ θα είναι έτοιμες να φύγουν για Θεσσαλονίκη...θα με πιάσει κάτι... ένας πόνος στο στήθος.. Τώρα δεν ξέρω τι είναι αυτό που με φοβίζει..ότι φεύγω από εδώ ή το τι με περιμένει πάνω; Ένα είναι σίγουρο....είμαι πολύ χαρούμενη που θα ανέβω Θεσσαλονίκη. Όπως και να χει θα είμαι μόλις μια ώρα μακριά από την Πόλη μου. (και τη πόλη ε;;;; :)) ΑΧΧΧΧ 2 χρόνια... Ο χειμώνας στην επαρχεία είναι πολύ δύσκολος, κυρίως άμα δεν έχει και πράγματα να κάνεις ή να δεις που σ'ενδιαφέρουν, πχ. δυο φίλες πήγαιναν όλο το χειμώνα γυμναστήριο (ακόμα και τώρα πηγαίνουν) ...ε εγώ που να πάω..σιγάαα . Έτσι όμως περνούσε ο χρόνος τους...εγώ δοκίμασα..είπα no thanks και αποχώρησα.
Θα μου λείψει το τοπίο εδώ. Η άμεση προσβασιμότητα σε θάλασσα (5' με τα πόδια), στο βουνό (35’ πόδια), το κάστρο (30’). Χτες κάθισα βραδάκι στην αμμουδιά και άκουγα το κυματάκι… τι ευτυχία.., τι γαλήνη… Αυτά είναι που θα μου λείψουν… οι αποχαιρετισμοί είναι δύσκολοι..
1 σχόλιο:
Τετοιες αλλαγές ειναι δύσκολες. Λίγο η συνήθεια, λίγο οι εμπειρίες κάνουν δυσκολα κάτι τέτοια πράγματα. Να προχωρήσεις όμως στην ζωή σου, κι ας χρειαστεί να αφησει μερικα καλα πίσω σου. Θα βρεις μπροστά ακόμα καλύτερα πράγματα.
Δημοσίευση σχολίου